Jen ke la tedo fariĝas peza,
Dum la vojo iĝas nebula.
Ir-duone, ne multe kongruas,
Finiĝado per vivo almoza...
Klopodoj montriĝas tro vane,
Kiam oni fiksiĝas je imagoj.
Liberiĝu ni de la kaĝoj!..
Tiujn, fi-modeloj sur-ekrane..
Vivo sen-esta, estas morto,
Senvivas la ul’ senanima –
Ja duras trovi l’ ekvilibron...
En ĉi-mondo de ŝajn-kultivo,
La vero, estas io abomena –
Mensogo disdonas la meritojn.
Leonardo Janz
(Leĉjo),14/08/11
Nenhum comentário:
Postar um comentário
Deixe aqui seu comentário. Muito Obrigado!
*Responderei o mesmo assim q possível*